جامعه بشری با توجه به نیاز ابناء بشر نیازمند قانونی است تا وظیفه هریک را در اجتماع مشخص کند و از طریق تقسیم کار در آن، هریک در جهت شکوفایی استعدادهای خدادادی گام برداشته و باکسب تخصص کارها بهتر و سریعتر انجام شود. بدهی است این نیازمندی ابناء بشر بدون وجود قانونی که وظایف هریک را مشخص کند امکان نیست. حال سوال این است که ایجاد نظم و انضباط اجتماعی علاوه بر مشخص کردن حقوق و وظایف هریک از اعضای اجتماع چه نتیجه دیگری دربردارد؟ در واقع جامعه ای که قوانین بر آن حاکم است به چه سمت و سوئی حرکت می کند؟ یا در نهایت هدف مهمتر و مقدسی باید دنبال شود؟ ملاصدرا معتقد است هدف نهائی قوانین اجتماعی ایجاد زمینه مناسب و فراهم کردن فضائی است که در آن تمامی انسان ها در مسیر هدف خلقت گام برداشته و در نهایت به جوار الهی نائل آیند. این تعبیر همان قرب الهی است که هریک از انسانها به اندازه ای که به جوار حق نزدیک می شوند میزان قرب شان به خداوند بیشتر می گردد. در واقع در پی ایجاد عدالت انسانها با قلبی مطمئن و ضمیری آرام در جهت رسیدن به تکامل گام برمی داند. با توجه به این که آیات الهی نیز جوار خداوند و رضوان و بهشت او را هدف مطرح می کند ، مطابقت شریعت و حکمت متعالیه اثبات می شود.

کلمات کلیدی