زمینه و هدف: گسترش مقاومت آنتیبیوتیکی در بین باکتریهای ایجاد کننده عفونتهای بیمارستانی لازمهی استفاده از مواد ضدمیکروبی جدید را فراهم نموده است. نانوذرات اکسید روی به دلیل دارا بودن خواص ضدمیکروبی میتواند بهعنوان یک عامل کاهش دهنده مقاومت آنتیبیوتیکی در نظر گرفته شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر نانوذرات اکسید روی بر فعالیت ضدمیکروبی آنتیبیوتیکهای سیپروفلوکسازین و سفتازیدیم علیه دو باکتری بیمارستانی، انتروکوکوس فکالیس و اسینتوباکتربومان ، ی در شرایط اسیدی است. سنتز و در مخلوط گلیسرول و آمونی وم س یترات، به Solvothermal مواد و روشها: نانوذرات اکسید روی با روش 1 و (XRD) ترتیب بهعنوان سیال پایه و پراکندهساز، پراکنده شدند. نانوذرات اکسید روی با روش ها ی پراش اشعه ایک س مشخصهیابی گردید. رشد 24 ساعته باکتریهای انتروکوکوس فکالی س و اسینتوباکتربومان ی (DLS) پراکندگی نور دینامیکی 2 0/015 ) وآنتیبیوتیکهای سیپروفلوکسازین و سفتازیدیم -1 mg/ml) در حضور غلظتهای مختلف نانوذرات اکسید روی مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین اثر نانوذرات Microdilution با روش (pH = 5/ 8-64 ) در محیط اسیدی ( 5 μg/ml) اکسید روی بر رشد باکتریهای مذکور در حضور هر یک از آنتیبیوتیکهای فوق در محیط اسیدی بررسی شد. (MIC) سنتز نانوذرات اکسید روی را تایید نمود. مقدار حداقل غلظت مهاری UV-VIS و XRD یافتهها: طیفهای 0/25 بهدست آمد. بیشترین مهار mg/ml برای نانوذرات اکسید روی علیه باکتری اسینتوباکتربومانی در محیط اسیدی برابر 0/125 نانوذرات اکسید روی مشاهده شد. با توجه به اینکه در غلظت mg/ml رشد باکتری انتروکوکوس فکالیس در غلظت های بالاتر از غلظت فوق، سیال پایه و پراکندهساز اثر مهاری قابل توجهی بر رشد باکتری مذکور از خود نشان دادند لذا تعیین نانوذرات اکسید روی برای باکتری مذکور امکانپذیر نبود. فعالیت ضدمیکروبی آنتیبیوتیک سفتازیدیم علیه MIC میزان 0/125 نانوذرات اکسید روی بهطور قابل توجهی افزایش یافت در حالی mg/ml باکتری اسینتوباکتربومانی در حضور غلظت که نانوذرات اکسید روی باعث تغییر فعالیت ضدمیکروبی سیپروفلوکسازین نگردید. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که نانوذرات اکسید روی فعالیت ضدمیکروبی آنتیبیوتیک سفتازیدیم علیه باکتری اسینتوباکتربومانی را در محیط اسیدی افزایش میدهد و بر فعالیت ضدمیکروبی سیپروفلوکسازین اثری ندارد.

کلمات کلیدی