چکیده هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی زوج درمانی به روش گاتمن بر کاهش طلاق عاطفی در زوج های متعارض شهرستان مشهد بوده است. این پژوهش کاربردی، از نوع شبه آزمایشی است که به صورت پیش آزمون، پس آزمون، با گروه آزمایش و گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه ی زوجین مراجعه کننده به کلینیک روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد بودند. شیوه نمونه گیری، نمونه گیری در دسترس بود. حجم نمونه پژوهش 14 زوج تعیین گردید، که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند و در هر گروه 7 زوج قرار گرفتند. ابزار به کار رفته در این پژوهش، مقیاس طلاق عاطفی گاتمن بود. در مرحله ی پیش آزمون، آزمودنی های هر دو گروه به این پرسشنامه پاسخ گفتند. زوج های گروه آزمایش در طی 8 جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت و نیم تحت درمان قرار گرفتند؛ در صورتی که گروه کنترل تحت هیچ گونه درمانی قرار نگرفتند. در پایان طرح، هر دو گروه آزمایش و کنترل پرسشنامه یاد شده را تکمیل نمودند. داده های جمع آوری شده، با تحلیل کوواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج نشان داد که زوج درمانی به روش گاتمن، سبب کاهش طلاق عاطفی گردیده است (05/0>P). در نتیجه پژوهش حاضر نه تنها اهمیت روابط عاطفی در روابط زناشویی را مورد تایید قرار می دهد؛ بلکه به درمانگران توصیه می نماید تا از روش رفتاری- تلفیقی گاتمن در بهبود روابط عاطفی و به تبعیت از آن کاهش طلاق عاطفی بهره جویند.

کلمات کلیدی