تنش آب بحران جهانی است که تهدیدی جدی برای کشاورزی محسوب می¬شود. پلیمرهای سوپرجاذب با بهبود شرایط فیزیکی خاک، مانع از تنش¬های رطوبتی در مناطق خشک و نیمه خشک می¬گردند. به منظور بررسی تأثیر دو نوع سوپرجاذب طبیعی (بنتونیت ) و مصنوعی (A200) بر رشد کاهو، آزمایشی گلخانه¬ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد و مقادیر دو نوع سوپرجاذب هر یک در سه سطح (صفر، 0.15 و 0.3 درصد وزنی) و دو رژیم آبیاری ( ۶۰ و ۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی)، مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که در تیمار ۱۰۰ % ظرفیت زراعی، مقدار محتوای نسبی آب برگ، شاخص کلروفیل و هدایت روزنه¬ای نسبت به تیمار 60% بیشتر بود. مقدار نشت الکترولیت، ویتامین ث، مواد جامد محلول و کلروفیل b در سطح ۶۰ % ظرفیت زراعی بیشتر بود. کاربرد تیمار 0.3% درصد وزنی بنتونیت به ترتیب سبب کاهش حدود 74، 19 و ۳۱ درصدی نشت الکترولیت، ویتامین ث و مواد جامد محلول و افزایش 3، 2، ۲۲ و ۸ درصدی محتوای نسبی آب، شاخص کلروفیل، هدایت روزنه¬ای و کلروفیل کل نسبت به شاهد شد. در حالی که کاربرد 0.3 درصد وزنی سوپرجاذب A200 به ترتیب کاهش 28، 18 و ۳۷ درصدی نشت الکترولیت، ویتامین ث و مواد جامد محلول و افزایش ۶ ، 32، ۲۵ و ۴۲ درصدی محتوای نسبی آب، شاخص کلروفیل، هدایت روزنه¬ای و کلروفیل کل نسبت به تیمار شاهد شد. این نتایج حاکی از آن است که توان بنتونیت در کاهش اثرهای منفی ناشی از تنش خشکی تا حدودی به اندازه سوپرجاذب مصنوعی می¬باشد.

کلمات کلیدی