مقدمه: مقیاس نارسایی در کنش وری اجرایی بارکلی- نسخه بزرگسال یکی از جدیدترین ابزارهای سنجش کنش های اجرایی است که بر مبنای نظریه عصب روان‌شناختی بارکلی تدوین شده است. هدف این پژوهش بررسی خصوصیات روان سنجی فرم فارسی این مقیاس بود. روش: طرح این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. نمونه آماری، شامل 613 نفر از دانشجویان سال اول دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 91-90بودند که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار این پژوهش مقیاس نارسایی در کنش¬وری اجرایی بارکلی- فرم بزرگسال- بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آلفای کرونباخ، آزمون t گروه های مستقل و تحلیل عاملی تاییدی انجام شد. یافته‌ها: ضرایب آلفای کرونباخ برای خرده مقیاس¬ها بین 80/0 تا 92/0 و برای کل مقیاس 96/0 به دست آمد؛ این نتیجه بیانگر اعتبار خوب مقیاس می باشد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نیز نشان داد الگوی پنج عاملی مقیاس نارسایی در کنش¬وری اجرایی بارکلی (خود مدیریتی زمان،خود سازمان دهی/ حل مساله، خودانگیزشی، خودکنترلی/ بازداری، خودنظم جویی هیجان) در جامعه ایرانی برازش خوبی دارد. بنابراین روایی مقیاس نیز مطلوب می باشد. در پایان، نتایج آزمون t نشان داد میانگین نمرات دانشجویان پسر در خرده مقیاس های خود مدیریتی زمان و خودانگیزشی به طور معناداری بیشتر از دختران است. در حالیکه در خرده مقیاس خودنظم جویی هیجان میانگین نمرات دختران به طور معناداری بیشتر از پسران بود. نتیجه گیری: مقیاس نارسایی در کنش¬وری اجرایی بارکلی- نسخه بزرگسال- به عنوان یک ابزار مناسب جهت سنجش نارساکنش¬وری های اجرایی در زندگی روزمره بزرگسالان در جامعه ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.

کلمات کلیدی