یکی از ابزارهای مهم تربیت نیروی انسانی بخش آموزش¬های فنی و حرفه¬ای می باشد که با ارائه مهارت های دسته اول به فراگیران آنها را برای ورود به دنیای کسب و کار آماده می سازد. با توجه به این امر که تغییرات در دنیای بازار کسب و کار و صنعت سطح نیازمندی ها و مهارت¬ها را تغییر داده که لازمه پاسخگویی به این تغییرات آموزش¬های انعطاف پذیری است که به فراگیران نحوه برخورد درست با محیط های جدید و حل مساله را ارائه دهد. چنانکه فراگیران قادر باشند مهارت¬های شغلی مهمی را همانند برقراری ارتباط، تعهد کاری، وقت شناسی، حل مسئله، کارگروهی، خود مدیریتی، برنامه‌ریزی و سازماندهی و آشنایی با فن‌آوری را بیاموزند که امروزه برای شاغل شدن امری واجب و ضروری هستند. اما متأسفانه سیستم آموزش در بخش فنی و حرفه ای سیستمی سنتی است که نمی تواند پاسخگوی نیازهای درحال تغییر فراگیران و همچنین بازار کسب و کار باشد با این وجود توجه به رویکردهای جدید آموزشی و از سوی دیگر بحث طراحی آموزشی بیش از چنددهه است که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه مطرح شده و بسیاری از سازمانهای صنعتی، پزشکی و آموزشی از این رویکردهای جدید به مثابه راه میانبری برای اثربخشی آموزش و افزایش مهارتهای فردی استفاده می کنند. یکی از رویکردهای نسبتا جدید، رویکرد طراحی آموزشی کل نگر است که با یکپارچه سازی دانش،‌ نگرش و مهارتها افراد را برای ورود به دنیای کار آماده می سازد؛ چنانکه افراد مجهز به شایستگی¬هایی شود که آنها را در برابر تغییرات آماده می¬سازد. با این حال می¬توان گفت که به جای استفاده از رویکردهای سنتی آموزش در مراکز فنی و حرفه ای، برنامه ریزی¬ها باید به سمت استفاده از محیط¬های یادگیری جدید و به تبع آن محیط¬های کل نگر سوق داد شود، تا ضمن تغییرات در نیازهای کسب و کار شاهد تغییرات در نوع مواد آموزشی و روش های یاددهی یادگیری متناسب با آن برای فراگیران نیز باشیم.

کلمات کلیدی