حماسة «شهسوار پلنگینه‏پوش» سرودة شوتا روستاولی، بازتاب فرهنگی – ادبی عصر شکوفائی جامعة گرجی و اوج قدرت شهبانو «تامار» است. روستاولی که با آثار نظامی کاملاً آشنا بود، در دیباچة منظومة خویش اذعان می‏کند که منبع الهام او در سرایش این منظومه، داستانی ایرانی بوده است. با وجود این اعتراف شاعر، برخی از نقادان و شعر‏شناسان گرجی همچون پادشاه واختانگ ششم و پرفسور «جمشید گیوناشویلی» اعلام کرده‏اند که در هیچ کدام از نوشته‏ها یا داستان‏های روایی ایران، داستانی شبیه به آنچه روستاولی از آن به عنوان دست‏مایة کار خویش بهره گرفته‏است، وجود ندارد. در این مقاله، با مقایسه‏ای که میان این منظومه و خسرو و شیرین نظامی انجام دادیم، به این نتیجه رسیدیم که به دلیل آمیزش‏های فرهنگی گرجستان و ایران در آن روزگار و ادعای خود شاعر مبنی بر بهره گرفتن از یک داستان ایرانی به عنوان الگوی کارش و به دلیل مشابهت‏های قابل ملاحظه‏ای که در دو اثر مذکور مشاهده شد، خسرو و شیرین نظامی همان مأخذ ناشناختة روستاولی در سرایش پلنگینه‏پوش است.

کلمات کلیدی