فناوری اطلاعات و ارتباطات تاثیر شگرفی بر فرصت های یاددهی- یادگیری در موقعیت‌های آموزشی مختلف از جمله صنعت داشته است. هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان اثر بخشی رویکردهای آموزش الکترونیک و ترکیبی در آموزش‌های صنعتی بود. این پژوهش¬ در مجموعه تحقیقات شبه آزمایشی قرار گرفته و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری شامل منابع انسانی شرکت هپکو اراک در دو سطح کارشناسی و مدیریتی بود. در سطح کارشناسی، 90 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و به سه گروه گمارش تصادفی یافتند. در سطح مدیریتی به علت محدود بودن افراد، از سرشماری استفاده شد. جهت اجرای پژوهش، ابتدا دوره آموزشی "حل مساله" به سه صورت الکترونیکی، ترکیبی و حضوری طراحی و سپس بر روی کارشناسان گروه آزمایش اجرا گردید. گروه کنترل همین دوره آموزشی را به صورت حضوری گذراندند. جهت طراحی هر سه دوره آموزشی، از مدل طراحی آموزشی گانیه و بریگز استفاده شد. به منظور ارزیابی اثربخشی، سه متغیر وابسته رضایت فراگیران، رضایت مدیران و یادگیری مورد سنجش قرار گرفت. ابزار اندازه گیری این متغیرها به ترتیب پرسشنامه، مصاحبه و آزمون بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز در دو بخش کمی و کیفی صورت گرفت. نتایج پژوهش بیانگر آن است میزان رضایت فراگیران از رویکرد یادگیری ترکیبی بطور معناداری بیش از دو گروه دیگر است(000/0>p). مدیران فراگیران حاضر در دوره نیز ابراز رضایت بیشتری از یادگیری ترکیبی در قیاس با دو رویکرد دیگر داشتند. در زمینه یادگیری هم نتایج نشان می‌دهد میزان یادگیری کارشناسانی که در دوره آموزشی ترکیبی حضور داشتند، بیشتر از سایر دوره‌هاست. (000/0>p).

کلمات کلیدی