بر اساس اصل «شرط لازم معرفتی»، فاعل¬شناسا زمانی دارای معرفت است که به قابل اعتماد بودن منبع باورهای خودباور داشته باشد؛اما پذیرش این اصل،مسألة دور معرفتی را درپی خواهد داشت؛ زیرا برای اثبات اعتمادپذیری منبع باورها، ازباورهایی استفاده‌شده که خود آنها برگرفته از همان منابعی هستند که اثبات قابلیت اعتماد آن مطلوب است. از طرف دیگر عدم پذیرش این اصل، به معضل دیگری در معرفت-شناسی منتهی می‌شود که از آن به معرفت آسان تعبیر می‌‌گردد. معرفت آسان، ناظر بهنظریاتی است که قابل اعتمادبودن منابع معرفتی خود را بسیار آسان درنظر می‌گیرند.این نظریات معرفت‌شناختی برای حل مسألة فوق راهکارهایی اندیشیده‌اند که از این میان می‌توان به راهکار ارنست سوسا اشاره کرد.

کلمات کلیدی