این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تدریس زبان عربی با الگوی سنتی PPP بر پیشرفت آموزشی زبان آموزان انجام گرفت. میزان شناخت مدرسان زبان عربی از فرآیند یادگیری و آموزش زبان، نقش موثری در تسلط زبان آموزان بر زبان عربی دارد. در آموزش فارسی زبانان اغلب بر همان مدل PPP ، توجه می‌گردد؛ که به ترتیب متشکل از سه روش Presentation,Practice,Production (ارائه، تمرین و تولید) می‌باشد. با توجه به نیازهای زبان آموزان در راستای آموزش زبان، آسیب شناسی و بررسی راهکارهای برون رفت آن، می تواند تا حدودی مدل آموزشی مرسوم در سیستم آموزشی را، بهبود بخشد. نگارندگان، با روش تحلیلی به تبیین نوع آموزش به شیوه سنتی PPP پرداخته¬اند. نتایج بیانگر این بود که چالش‌هایی چون، نبودِ برنامه‌ریزی منسجم، سلیقگی عمل کردن در مواد آموزشیِ درس مکالمه، و ارائه قواعد عربی به شکلی غیر اصولی، شرایطی را برای زبان آموز فراهم کرده که وی را نسبت به روند مکالمه عربی مضطرب می کند و به نوعی «خود تلقینیِ کاذب» دچار می شود که در نتیجه وی را نسبت به یادگیری این زبان، دلسرد می سازد. از اینرو بررسی این جوانب، می‌تواند نقش مهمی پیرامون تعمق در برون‌دادهای آموزشیِ زبان آموزان در مدل PPP ایفا کند.

کلمات کلیدی