درچنددهه­یاخیر با توجه رشد شتابان شهری و تجمع هرچه بیشتر منابع و امکانات در شهرها،شناخت، اندازه­گیریوبهبودکیفیتزندگیبه عنوان یک مساله­ی مهمازاهدافعمده­یافراد، محققان،برنامه­ریزانودولت­هابودهاست. مساله وقتی حل می­شود که وضع موجود به وضع مطلوب تبدیل شده باشد. اگر ادراکات شهروندان منطقه­ی 4 شهر کرمان را به عنوان وضع موجود در یک فضای جغرافیایی، و سطح انتظارات آنان را از کیفیت زندگی به عنوان یک وضع مطلوب در نظر گرفته شود، تنها میزان شکاف بین مساله شناخته شده است؛ پس برای رسیدن به وضع مطلوب باید گام­های اساسی­تری برداشت؛ از این رو این تحقیق درصدد است تا به سنجش میزان رضایت از کیفیت زندگی در منطقه­ی 4 شهر کرمان بپردازد. علت انتخاب این منطقه سطح برخورداری آن نسبت به سایر مناطق دیگر بوده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی مقطعی و از نظر هدف در زمره­ی تحقیقات کاربردی جای می­گیرد. با توجه به موضوع تحقیق و منطقه­ی مورد مطالعه روش گردآوری داده­ها زمینه­یابی(تحقیق پیمایشی) انتخاب شده است و روش نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی و جمع­آوری داده­ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد سروکوال انجام گرفته است. جامعه­ی آماری تعداد افرادی است که در منظقه­ی چهار کرمان ساکن هستند و حجم نمونه­ی اقتباس شده از فرمول کوکران 384 پرسشنامه است. نتایج تحقیق که در قالب آزمون­های ناپارامتری، ویلکاکسون، کروسکال والیس، یومن ویتنی و همبستگی اسپیرمن انجام گرفت نشان می­دهددر تمامی ابعاد پنج­گانه کیفیت زندگی(حوزه مسکن، امنیت، روابط اجتماعی و حس تعلق، امکانات و تسهیلات شهری و حمل و نقل) شکافمنفیاز کیفیتوجود دارد. بیشترینمیانگینشکافکیفیتدرحوزه­ی حمل­و نقلوکمترینمیانگینشکافمربوطبهبعدروابط اجتماعی و حس تعلق مکانی است. نتایج تحقیق در فرضیه­ی دوم نشان داد که بینسن مراجعانونمره­یشکافکیفیتهمبستگیمثبتیوجودداشتیعنی با افزایش سن پاسخگویان میزان رضایت آنان افزایش می­یابد. آزمون کروسکال والیس نیز نشان داد که بیشترین میزان رضایت از کیفیت زندگی در بین افراد زیر دیپلم بوده است یعنی افراد با تحصیلات کمتر از رضایت بیشتری برخوردار بوده­اند(0.008 وsig= 0.034 ).

کلمات کلیدی