با توجه به افزایش روز افزون آگاهی¬ها در زمینه تاثیر سوء بسیاری از تکنولوژیهای نوین بر منابع محیطی و ارزشهای سنتی اجتماعی به ویژه ارزشهای روستایی، تاکید بر دانش بومی به عنوان مبنایى براى بنیان نهادن علومى موفق و کارا در راه دستیابى به توسعه مدنظر قرار گرفته است. توجه به چنین دانشى که خود مقدمه توجه همه جانبه به توسعه است، به عنوان یکی از اصول توسعه محلی، برگرفته از تجربیات بلاواسطه در طبیعت است که به شناخت موقعیتهای فرهنگی و محیط های اجتماعی این جوامع مربوط می شود. دانش بومی اجتماعات روستایی، از ابزارهای مهم مقابله آنها با مسائل محیطی، اقتصادی و اجتماعی و تداوم بقای اجتماعات روستایی به شمار می آید. لذا مقاله حاضر به دنبال سنجش و ارزیابی نقش دانش بومی روستاهای دهستان گوگ تپه بر دستیابی به توسعه کشاورزی می باشد که با روش شناسی توصیفی- تحلیلی و همچنین پیمایش میدانی از طریق پرسشنامه انجام شده است. جامعه نمونه تحقیق را 298 خانوار از ساکنین روستاهای نمونه تشکیل داده اند که توسط فرمول کوکران تعیین شده اند. نتایج تحقیق گویای تاثیرگذاری اندک و کمتر از حد متوسط دانش بومی در مولفه های توسعه اقتصادی و اجتماعی و برعکس تاثیرقابل توجه آن در ابعاد محیطی و حفظ منابع تولید در نواحی روستایی می باشد که ریشه آن را می توان در وابستگی به تکنولوژیها و ابزار نوین و عدم انطباق آن با شرایط فعلی و قدرت ریسک پایین کشاورزان عنوان نمود.

کلمات کلیدی