خشکی و پراکنش نامناسب زمانی و مکانی بارندگی، واقعیت گریزناپذیری است که هر گونه تولید مواد غذایی و کشاورزی پایدار را منوط به استفاده صحیح و منطقی از منابع آب محدود کشور نموده است. یکی از راه‌های جلوگیری از برداشت‌های بی رویه منابع آب، آگاهی بخشی کشاورزان و ذینفعان منطقه، کاهش تصدی¬گری دولت و انتقال مدیریت آب از طریق ایجاد تشکل‌های آب بران می‌باشد. در این راستا، اولویت¬بندی ایجاد تشکل آب¬بران در هفت روستا در دهستان سلامی از توابع شهرستان خواف استان خراسان رضوی صورت پذیرفته است. روش این تحقیق توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر مطالعات میدانی کتابخانه¬ای بوده است. روستاهای محدوده مورد مطالعه دارای 730 خانوار کشاورز بوده که از طریق فرمول کوکران 252 کشاورز (سرپرست خانوار) به عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه‌هایی در رابطه با موضوع مورد مطالعه در اختیار آنان قرار گرفت. جهت انجام تحقیق مورد نظر 18 شاخص انتخاب و توسط کارشناسان خبره در رابطه با ایجاد تشکل آب¬بران مورد بررسی قرار گرفت و به کمک مدل تصمیم گیری مجموع ساده وزنی SAW))اولویت روستاها از حیث مکان ایجاد تشکل آب بران مشخص گردید. بر اساس این روش، روستای احمدآباد با امتیاز 4627/0 اولویت اول و روستای چهارده با امتیاز 4144/0 اولویت دوم برای مکان ایجاد تشکل آب بران انتخاب شدند.

کلمات کلیدی