کرچک (Rricinus communis L.) یک گیاه سمی می‌باشد که از پتانسیل کافی جهت کاربرد در علف¬کش¬‌های زیستی برخوردار است. به منظور بررسی اثرات دگرآسیبی اندام¬‌های کرچک بر جوانه¬زنی و رشد گیاه سس (Cuscuta campestris Yuncker)، سه آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 89-1388 اجرا شد. آزمایش اول¬ دارای دو عامل اندام‌‌های کرچک در چهار سطح (ریشه، ساقه، برگ و گیاه کامل بدون گل¬آذین) و غلظت‌‌های عصاره آبی در 11 سطح (صفر، یک، دو، سه، چهار، پنج، شش، هفت، هشت، نه و ده درصد) در پتری‌دیش، آزمایش دوم دارای دو عامل اندام‌‌های کرچک در چهار سطح (ریشه، ساقه، برگ و گیاه کامل بدون گل¬آذین) و غلظت¬‌های عصاره آبی در پنج سطح (صفر، 5/2، 5، 5/7 و 10 درصد) در گلدان و آزمایش سوم دارای دو عامل بقایای اندام¬‌های کرچک در چهار سطح (ریشه، ساقه، برگ و گیاه کامل بدون گل¬آذین) و دوره‌‌های پوسیدگی در هشت سطح (صفر، 15، 30، 45، 60، 75 و 90 روز پوسیدگی و نیز شاهد) بود. نتایج آزمایش اول و دوم نشان داد که عصاره¬‌های آبی اثر معنی‌داری بر وزن خشک، طول گیاهچه و جوانه¬زنی سس داشتند. همچنین دوره‌‌های پوسیدگی اثر معنی¬داری را بر این صفات نشان دادند. در بین اندام‌‌های کرچک، برگ بیشترین تأثیر معنی¬دار را بر این صفات داشت، به طوری¬که در دوره‌‌های صفر تا 45 روز پوسیدگی به طور کامل از سبز شدن سس جلوگیری کرد. با توجه به این‌که کنترل این علف‌هرز انگلی تنها به وسیله رهیافت‌‌های تلفیقی مدیریت علف‌های‌هرز در دراز مدت امکان‌پذیر است، استفاده از توانایی آللوپاتی کرچک می‌تواند به عنوان یک رهیافت در این سیستم‌‌های مدیریتی مطرح باشد.

کلمات کلیدی