نقص در بازشناسی عواطف چهره­ ای از جمله مشکلات برجسته­ی بیماران اسکیزوفرن می­ باشد با این وجود اطلاعات اندکی در خصوص چگونگی این نقص در زیر گروه­ های اسکیزوفرن موجود می‌باشد. از این رو هدف پژوهش حاضر، مقایسه بازشناسی جلوه­ های عواطف چهره ­ای بین سه زیر گروه اسکیزوفرن پارانوئید، آشفته و باقیمانده و نیز ارتباط آن با علائم مثبت و منفی این بیماران می­ باشد. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی مقایسه­ ای می­ باشد. به شیوه نمونه ­گیری در دسترس و بر اساس تشخیص روانپزشکی، مصاحبه بالینی و ملاک­­های ورود و خروج، 60 بیمار مبتلا به اسکیزوفرن در بیمارستان رازی شهر تهران انتخاب شدند (19 بیمار پارانوئید، 21 بیمار آشفته، 20 بیمار باقیمانده). ابزارهای پژوهش شامل آزمون بازشناسی عواطف چهره­ ای و مقیاس علائم بالینی PANSS بود. برای تحلیل داده­ ها از آزمون تحلیل واریانس یک ­راهه و آزمون­های تعقیبی، و نیز آزمون همبستگی غیرخطی ایتا استفاده شد. نتایج نشان داد که عملکرد بیماران آشفته در مقایسه با دیگر زیرگروه­ ها در بازشناسی عواطف چهره ­ای ضعیف­تر می ­باشد و پس از آن به ترتیب بیماران نوع پارانوئید و باقیمانده بیشترین نقص را داشتند. بعلاوه نقص در بازشناسی با علائم منفی بیماران رابطه­ ی معنادار­ داشت. به طورکلی، شدت نقص بازشناسی عواطف چهره­ ای در بین زیرگروه­ های مختلف بیماران اسکیزوفرنی متفاوت می‌باشد.

کلمات کلیدی