هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه جهت گیری هدف پیشرفت و کمرویی با اجتناب از کمک طلبی تحصیلی بود. شرکت کنندگان 101 دانش آموز دختر پایه اول دبیرستان از شهرستان یاسوج بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامه جهت گیری هدف پیشرفت الیوت و مک گریگور، پرسشنامه رفتار کمک طلبی ریان و پنتریچ و پرسشنامه کمرویی استنفورد را تکمیل کردند. داده ها با روش رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که کمرویی و جهت گیری اجتناب از عملکرد به طور معنادار اجتناب از کمک طلبی را پیش بینی می کردند. نتایج حاکی از اهمیت توجه به متغیرهای انگیزشی ـ اجتماعی (جهت گیری هدف پیشرفت) و شخصیتی (کمرویی) در رفتار اجتناب از کمک طلبی تحصیلی بود. تلویحات نظری یافته ها مورد بحث قرار گرفت.

کلمات کلیدی