مقامات حسینی یکى از منظومه هاى حماسی در مورد عاشورا در ادب فارسی است که مرحوم میرزا محمداکبر منشی بمرودی قاینی دبیر دربار نادرشاه افشار، آن را در سال 1170 ه. ق سروده است. این منظومه حدود 4300 بیت دارد، بر وزن و قالب شاهنامه فردوسی. امتیاز این منظومه نسبت به آثار مشابه خود در آن است که برخلاف آنها، نوعى حماسه بوده و لحنی کاملاً حماسی دارد که در هیچ جای آن نشان از تأسّف، غم و اندوه نسبت به حادثه کربلا و شهادت امام (ع) و یاران ایشان وجود ندارد. در صورتى که آثار منظوم و منثور درباره قیام عاشورا عموماً نوعی مرثیه درباره مظلومیّت و شهادت امام حسین (ع) هستند. این منظومه حماسی، نسخ خطّی فراوانی دارد که در کتابخانه ها و موزه های مختلف نگه داری می شود. کتب تاریخ محلّی اغلب از روی هم به اختصار شاعر را معرّفی کرده و نامی از منظومه اش برده اند. نویسندگان این سطور، نسخه های این اثر را گردآوری و تصحیح کرده اند. این مقاله بر آن است که با استفاده از آثار محدود بیرونى و نشانه هاى درون متنى، شاعر، منظومه، نسخه ها و ویژگى هاى آن را بررسى کند.

کلمات کلیدی