رهبری یک سازمان برای انطباق با تغییرات و به منظور بقا و رشد در محیط های جدید، ویژگی های خاصی را می طلبد که عموما مدیران برای پاسخ به آن ها با مشکلات بسیاری مواجه می شوند. یکی از مهم ترین خصیصه ها که می تواند به رهبران و مدیران در پاسخ به این تغیرات کمک کند "هوش هیجانی" است. از طرف دیگر، وجود تعارض در هر سازمانی امری اجتناب ناپذیر است. از این رو استراتژی که مدیران در رویارویی با تعارض بکار می برند، راهبرد آن¬ها را نشان می¬دهد. مدیران با سه راهبرد کنترل (رقابت)، راه حل گرایی (مصالحه و همکاری) و عدم مقابله (اجتناب) با تعارض برخورد میکنند. در این تحقیق سعی بر آنست تا ارتباط بین هوش هیجانی و راهبردهای مدیریت تعارض مدیران در سازمان های دولتی و شرکت های خصوصی بررسی و مقایسه گردد. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش از 50 تن از مدیران سازمان های دولتی و 50 تن از مدیران شرکت های خصوصی شهر مشهد تشکیل شده است. برای تعیین سبک مدیریت تعارض از پرسشنامه سبک مدیریت تعارض رابینز و برای سنجش هوش هیجانی از پرسشنامه هوش هیجانی بار- آن استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار اکسل استفاده گردیده است. همچنین برای تحلیل داده های آماری از روش های آماری شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و ضریب همبستگی استفاده شده است. براساس نتایج پژوهش بین هوش هیجانی و ویژگی های فردی مدیران (چه در سازمان های دولتی و چه در شرکت های خصوصی) رابطه ای وجود ندارد. همچنین نتایج نشان می دهند مقیاس های هوش هیجانی درون فردی، هوش عاطفی مدیریت استرس و هوش عاطفی توان سازگاری در میان مدیران شرکت های خصوصی سطح بالاتری برخوردار بوده درحالیکه درخصوص مدیران دولتی هوش عاطفی بین فردی و هوش عاطفی خلق عمومی بیشتر از مدیران شرکت های خصوصی می باشد. نتایج بدست آمده از تحقیق بیان می کنند که راهبرد مدیریت تعارض غالب در شرکت های خصوصی راهبرد کنترل و در مورد سازمان های دولتی راهبرد راه حل گرایی می باشد.

کلمات کلیدی