این پژوهش با هدف بررسی میزان اثربخشی مدل آموزشی در فراگیری مکالمه ی زبان عربی انجام گرفته است؛ میزان شناخت مدرسان زبان عربی از فرایند یادگیری و آکوزش زبان و هم چنین گزینش مدل آموزشی مناسب، نقش مؤثری در تسلط زبان آموزان بر زبان عربی دارد؛ با توجه به چالش ها و نیازهای زبان آموزان زبان عربی در راستای توانش ارتباطی، و ارتقاء هر چهار مهارت زبان به طور همه جانبه و از بستر واقعیت های زندگی خود شخص و دنیایی که او دوست دارد در آینده برای خود بسازد، یک مدل مناسب با نام اختصاری که متشکل از (آموزش مبتنی بر فعالیت) به عنوان نوع جدیدی از آموزش ارائه می گردد. امروزه استفاده از آموزش مبتنی بر فعالیت در آموزش زبان های خارجه/ دوم مهم شمرده می شود، ابزارهایی که با استفاده از آن ها می توان زبان آموزان را در فرایند آموزش زبان درگیر کرد؛ این تحقیق بر آن است تا با روش تحلیلی-تطبیقی، استفاده از مدل آموزشی را در بهبود مکالمه ی عربی بررسی نماید. نتایج بیانگر این بود که نه تنها استفاده از مدل بر پیشرفت آموزشی زبان آموزان مؤثر است بلکه انعطاف چذیری آموزش بنابر ارزیابی زبان آموز و تعیین نحوه ی فراگیری زبان عربی و در عین حال تأکید بر توانش ارتباطی-تعاملی می تواند نقش مهمی جهت خلق آموزشی هدف دار، بالا بردن دانش واژگانی-دستوری، تغییر نگرشی به زبان عربی و فعال شدن ذهن و عواطف زبان آموز در فراگیری مکالمه ی زبان عربی را ایفا نماید.

Keywords