رشد روزافزون جمعیت و توسعه سریع صنایع سبب افزایش مصرف و باطبع آن تولید فاضلاب در بخش های شهری شده اند. از سوی دیگر به دلیل کمبود منابع آبی، بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک از جمله در کشور ایران، استفاده از فاضلاب تصفیه شده در آبیاری فضای سبز و کشاورزی، امری قابل توجیه می باشد. بخش کشاورزی اولین مصرف کننده فاضلاب شهری و صنعتی می باشد. پس از آن بخش صنعت بیشترین بهره گیری از این منابع غیر طبیعی را دارد. با توجه به اینکه گیاهان علوفه ای بخش عمده جیره غذایی دام ها را تشکیل می دهند، اطمینان از سطح استانداردهای تصفیه فاضلاب مورد استفاده و آگاهی از اثرات آن بر سلامت گیاهان و محیط زیست امری ضروری می باشد. ترکیبات شیمیایی موجود در برخی از فاضلاب ها ممکن است موجب تخریب روزنه های سطح خاک و به حداقل رساندن نفوذ آب و همچنین هوا در منافذ خاک گردد. در حیوانات تغذیه شده با محصولات زراعی دارای بار باکتریایی زیاد و پاتوژن های انگل ، هیچ نشانی از بیماری و عفونت مشاهده نشد. شواهد نشان دادند که هیچ خطری سلامتی مصرف کنندگان محصولات دامی تغذیه شده با گیاهان آبیاری شده با فاضلاب را تهدید نمی کند. در راستای استفاده از فاضلاب در بخش کشاورزی کنترل مشکلات مربوط به خاک، گیاه و خطرسلامتی بخصوص برای سبزیجات و گیاهان خام خوراکی مطالعات بیشتری را طلب می کند.

کلمات کلیدی