مفهوم همدلی در تاریخ اندیشه علوم اجتماعی، سیاسی و انسانی سابقه¬ای طولانی دارد و منظور از آن هماهنگی میان اجزای تشکیل دهنده کل نظام اجتماعی است. همدلی، دارای رابطه ای دوسویه است که از یک سو بر تمایزات و از سوی دیگر بر اشتراکات دلالت می نماید. این مفهوم با تأکید بر مشترکات، ما را پیرامون محوری واحد همبسته و متعهد می سازد و از دیگر سو ما را از دیگران باز می شناساند. انسانها در جوامع زندگی می کنند و هر جامعه فرهنگی دارد. اما عناصر فرهنگ ممکن است بی اختیار از یک سیستم به سیستم دیگر راه یابد. هر جامعه بشری سیستم اجتماعی، فرهنگی خود را دارد که به طور کلی نمودی خاص و بی¬همتا از فرهنگ آن جامعه است. در این بین گردشگری فرهنگی همواره از جمله گونه¬های اصلی گردشگری در ایران و به طور کلی کشورهای در حال توسعه محسوب می¬شود. ایران کشوری متنوع، متکثر و مرکب از اقوام گوناگون است که در میان آنها عناصر هویتی، دینی، ذهنی، تاریخ مشترک و جغرافیای واحد از اهمیتی بسیار برخوردار است. پیش زمینه تقویت همدلی ملی در یک جامعه، وجود شناخت مشترک قومیت ها از یکدیگر است در این میان گردشگری، زیربنای برقراری شناخت مشترک و درک متقابل میان قومیت ها می باشد. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی نقش گردشگری فرهنگی در میان قومیت های مختلف کشور و ایجاد همدلی میان آنها می پردازد.

کلمات کلیدی