مقدمه: استرس و فرسودگی شغلی از جمله خطرهای شغلی است که در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. از این رو، پژوهش حاضر با هدف پوشش این بعد از دانش حسابرسی به بررسی اثرات ناشی از استرس شغلی بر عملکرد حسابرسان با توجه به اثر میانجی فرسودگی شغلی پرداخته است. روش پژوهش: این پژوهش از نوع توصیفی -همبستگی است که جامعه آماری آن را کلیه حسابرسان شاغل در مؤسسات حسابرسی در سطح کشور از جمله سازمان حسابرسی در سال 1393 در بر می گیرد و نمونه پژوهش شامل 213 مشاهده منتخب از این جامعه است. ابزار مورد استفاده پژوهش تلفیقی از سه پرسش نامه در زمینه استرس شغلی، فرسودگی شغلی و نسخه 2010 از طریق Excel نسخه 21 و Amos ، نسخه 21 SPSS عملکرد شغلی است. داده ها با بکارگیری نرم افزارهای الگوسازی معادلات ساختاری و ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان دهنده وجود رابطه بین استرس شغلی، فرسودگی شغلی و عملکرد شغلی است. به عبارت دیگر، نتایج حاکی از تأیید ارتباطی مثبت و معنادار میان استرس شغلی با فرسودگی شغلی و تأیید رابطه منفی و معنادار میان فرسودگی شغلی با عملکرد شغلی حسابرسان است. هم چنین، رابطه منفی استرس شغلی با عملکرد شغلی از طریق متغیر میانجی فرسودگی شغلی مورد تأیید قرار گرفت. نتیجه گیری: وجود رابطه بین استرس شغلی، فرسودگی شغلی و عملکرد شغلی مبین آن است که ارتقاء عملکرد یکی از پیامدهای مثبت کاهش استرس و فرسودگی شغلی است. از این رو، با توجه به اهمیت نقش استرس و فرسودگی شغلی بر عملکرد حسابرسان، پیشنهاد می شود که با کاهش عوامل استرس زای شغلی در محیط کار، موجبات ارتقاء عملکرد، بهبود کیفیت و سرانجام افزایش اعتبار حرفه حسابرسی در جامعه فراهم شود

کلمات کلیدی