عشق به وطن یکی از امور غریزی است که در وجود آدمی نهادینه شده و ارتباط تنگاتنگی با اموری همچون دوری و هجرت از وطن دارد. محمود درویش، شاعر طراز اول مقاومت فلسطین از جمله سرایندگانی است که با سروده هایش به مخالفت با صهیونیست برخاسته است و نگارندگان، ‌خوانش، بررسی و تحلیل سروده‏های برجسته‏ی او را در گستره‏ی ادبیات پایداری و ارائه‎‏ی تصاویری روشن از پایمردی و ایستادگی وی را ‌رسالتی می‏دانند که بر دوش آنان نهاده شده است. نوشتار حاضر در پی آن است تا با روشی توصیفی-تحلیلی، جلوه های وطن دوستی را در مجموعه «أغنیات إلی الوطن» محمود درویش مورد بررسی قرار دهد و از این رهگذر به تصویر روحیه ی انقلابی این شاعر و عشق او به وطن و مردمشدست یازد؛ از مهم ترین جلوه ها و نمود های میهن‏دوستی درویش و عشق او به سرزمینش که در این نوشتار مورد توجه قرار می گیرد عبارت انداز: تقدیس و جاودانه دانستنن وطن، مبارزه و ظلم ستیزی، امید به فردایی روشن و بویژه مخالفت با دشمن و ایستادگی و پایمردی در برابر او. برآیند نهایی این پژوهش نشان می‏دهد که از یک سو امید بازگشت به وطن از پرکاربردترین مفاهیم مطرح در شعر محمود درویش است که با روحیه ی مبارزه طلبی و ظلم ستیزی شاعر، قرین گشته است و از سوی دیگر، خمیر مایه ی اشعار وی: امید به فردایی روشن است که در اشعارش در قالب لحنی حماسی و طیف واژگانی عصیانگر و انقلابی پدیدار می گردد.

کلمات کلیدی