سیستمهای نانوذرات به طور گسترده به عنوان سیستم تحویل و رهایش مواد زیست فعال طبیعی استفاده میشوند. پلیساکاریدها تمایل به درونیسازی و تخریبپذیری سریعی دارند، در نتیجه بیشتر در سیستمهای انتقال مواد استفاده میشوند. ریحان ( Ocimum basilicum L.) یک گیاه رایج در ایران است و دانههای آن دارای مقدار قابل توجهای صمغ با خصوصیات عملکردی مطلوبی چون اصلاح خصوصیات بافتی و رئولوژیکی، تهیه فیلم خوراکی، منبع فیبری، ضد دیابت و ... است. بررسی پتانسیلهای صمغ دانه ریحان به عنوان پلیساکاریدی بومی و جدید حائز اهمیت به نظر میرسد. از اینرو تهیه نانوذرات صمغ دانه ریحان به روش ژلدهی یونی با استفاده از کلسیمکلرید به عنوان عامل اتصالدهنده عرضی مورد مطالعه قرارگرفت. پارامترهای توزیع اندازه ذرات، پتانسیل زتا، مورفولوژی نانوذرات و قابلیت خشککردن انجمادی و حرارتی نانوذرات مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج حاصل نشانداد که غلظت صمغ و کلسیمکلرید بر اندازه نانوذرات موثر هستند و با افزایش درصد صمغ و کلسیمکلرید اندازه ذرات نیز افزایش یافت. معمولاً سوسپانسیونها با پتانسیل زتا بالای ±03 mVاز نظر فیزیکی پایدار هستند که پتانسیل زتا نانوذرات صمغ دانه ریحان در آب دیونیزه کمتر از -03قرار داشت. تصاویر SEMاولیه نشان داد که نانوذرات از نظر مورفولوژی کاملاً مشابه، کروی شکل و صاف هستند. نانوذرات خشکشده به روش انجمادی در عدم حضور محافظ انجمادی دارای قابلیت تجمع برگشتپذیر هستند؛ ازاینرو با پراکنش مجدد در آب قطر آنها تغییر نیافت. اما خشک کردن توسط آون منجر به افزایش قابل توجه در اندازه نانوذرات پس از پخش مجدد در آب گردید

کلمات کلیدی