وصف، یکی از ویژگی‌های شعر است که در فهم هنری سخن و پیرو آن ارزش ادبی یک اثر بسیار مؤثر است. ضرورت کشف روابط حاکم بر زیبایی شناسی شعر در خصوص یکی از پربسامدترین اندام به کاررفته در شعریعنی «موی»، با زیربنای حاکم بر تشبیهات آن عاملی شد تا پژوهش حاضر شکل گیرد. این مقاله در حوزۀ ادبیات تطبیقی و با هدف یافتن شباهت‌ها و تفاوت‌های زیبایی‌شناسانه در توصیف «موی» در شعر متنبی و حافظ، دو تن از شاعران برجستۀ زبان عربی و فارسی است. جامعۀ آماری این پژوهش دیوان حافظ و دو جزء دیوان متنبی است. روش تحقیق کتاب‌خانه‌ای و موردی به همراه توصیف و تحلیل است. در نهایت این پژوهش به سویی ‌می‌رود که در‌می‌یابیم چگونه جغرافیای بدن در جغرافیای شعر درهم تنیده ‌می‌شود.هر دو شاعر با بهره جستن از توانمندی هایی که واژگان زبان در نامگذاری انواع موی داشته است، از تناسب‏های گسترده‌ای در همنشینی با این واژه‌ها بهره برده اند. در تصوبرگری، از بدیهی ترین صفات تا صفت سازی های شاعرانه و همانندسازی‌ها به اشتراک و افتراق‌هایی می‌رسیم فراخور حال دو شاعر که حاکی از نگاه بومی، توصیف زندگی عادی خویش و دریچه های عاشقانه و عارفانۀ شاعر است.

کلمات کلیدی