امکان کشت چغندرقند در پاییز و استفاده از عملکرد ریشة آن در بهار سال بعد در برخی از مناطق کشور وجود دارد. کشت پاییزه چغندرقند، در مقایسه با کشت بهاره، به دلیل استفاده از بارش های پاییزی و زمستانی و قرار نگرفتن دورة رشد گیاه در فصل تابستان، صرفه جویی قابل توجهی در مصرف آب دارد. این تحقیق با هدف برآورد کارایی مصرف آب در کشت پاییز ة چغندرقند در منطقة مشهد و دستیابی به بهترین دور و عمق آبیاری اجرا شد. به این منظور، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در اراضی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان 10 و 14 روز) و ، 93 به اجرا درآمد. در این آزمایش، کرتهای اصلی شامل سه دور آبیاری ( 7 - رضوی در سال زراعی 92 100 و 125 درصد کمبود رطوبت خاک تا نقط ة ظرفیت زراعی) ،75 ، کرتهای فرعی شامل چهار سطح آبیاری (جبران 50 10 و 14 ، بود. نتایج نشان می دهد که وزن ریشه، میزان مادة خشک، میزان قند ناخالص و شکر سفید در سه دور آبیاری 7 روز تفاوت معنی داری با هم ندارند. اما صفات مذکور در تیمارهای سطوح آبیاری تفاوت معنیدار در سطح 1 درصد نشان میدهند. بیشترین کارایی مصرف آب آبیاری برای عملکرد شکر سفید، به عنوان محصول نهایی و اقتصادی کشت چغندرقند، از تیمار 75 درصد تامین نیاز آبی و پس از آن از تیمار 100 درصد تامین نیاز آبی در دور آبیاری 14 روز حاصل شد ه است . بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، در منطقة مشهد و مناطق مشابه اقلیمی، برای کشت پاییزه چغندرقند می توان آبیاری را هر دو هفته یک بار و به میزان تأمین 75 تا 100 درصد نیاز آبی برنامه ریزی کرد. این نحو ة برنامه ریزی آبیاری موجب کاهش هزینه های آبیاری (به میزان 33 درصد)، صرفه جویی در آب مصرفی (به میزان 18 درصد) و دستیابی به حداکثر کارایی مصرف آب، در مقایسه با آبیاری دور هفت روز، خواهد شد.

کلمات کلیدی