واریس یکی از بیماری­هایی است که به طور عمده در دیواره ­ی وریدهای قسمت تحتانی ساق پا اتفاق می­افتد و باعث تجمع زیاد خون و تورم در پاها می­گردد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر یک دوره تمرین در آب بر میزان شدت درد و کیفیت زندگی زنان مبتلا به واریس است. روش کار این مطالعه نیمه تجربی توصیفی با طرح پیش ­آزمون و پس­ آزمون به دو گروه کنترل و تمرین در آب در شهر مشهد در سال 1393 انجام شد. تعداد 40 زن غیر ورزشکار مبتلا به واریس خفیف با میانگین سنی 8/721±41 سال و میانگین وزنی 10/183±69/72کیلوگرم انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین در آب و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین در آب به مدت 18 جلسه با تواتر سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه با شدت 60-50 % میانگین حداکثر تعداد تکرار برای هر فرد انجام شد. قبل و بعد از پروتکل تمرینی، شدت درد و کیفیت زندگی بیماران به ترتیب با استفاده از مقیاس VAS و پرسشنامه SF-36 سنجیده شد. داده­ ها با استفاده از تی همبسته و مستقل در سطح معنی­ داری 0/05>p مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تغییرات درون گروهی نشان داد کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی در گروه تمرین در آب معنی دار بود (0/000=p). در حالی که در گروه کنترل تنها بهبود کیفیت زندگی معنی دار بوده است (0/000=p). میانگین تغییرات بین گروهی نشان داد میزان شدت درد و کیفیت زندگی دو گروه تمرین و کنترل معنی دار بوده است (0/000=p). نتیجه­ گیری یافته­ های پژوهش نشان داد تمرین در آب بر کاهش شدت درد و بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به واریس تأثیر مثبتی دارد.

کلمات کلیدی