چکیده پژوهش حاضر به سنجش وضعیت ایمنی و سهولت تردد و حمل و نقل درون شهری در کلان شهر مشهد بر اساس شاخص های شهر دوستدار سالمند می پردازد. روش تحقیق ترکیبی(کمی و کیفی) و همچنین از نوع روش های توصیفی-پیمایشی و کاربردی است. جهت جمع آوری داده های کمی از پرسشنامه ی استاندارد سازمان بهداشت جهانی استفاده شده است. در بخش کیفی با 7 نفر از مدیران و متولیان امور شهری در سازمان های حمل و نقل و ترافیک، تاکسیرانی و اتوبوسرانی مصاحبه به شیوه گلوله برفی و اشباع نظری انجام شده است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی سالمندان 65 سال به بالادر کلان شهر مشهد که بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1390، 140023 نفر می باشد به روش طبقه بندی به نسبت جمعیت مناطق در سطح مناطق 13 گانه توزیع شده است. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از این است که از دیدگاه سالمندان وضعیت حمل و نقل و ایمنی و سهولت تردد در مشهد مناسب دوران سالمندی نیست و تا استانداردهای سازمان بهداشت جهانی فاصله ی زیادی وجود دارد و از میانگین پایین تر است، این درحالی است که مدیران شهری وضعیت خدمات دهی در زمینه ی حمل و نقل در مشهد را مساعد ارزیابی نموده اند. در این راستا بر اساس نتایج کمی و کیفی راهکارهای بهبود وضعیت مشهد ارائه شده است.

کلمات کلیدی