مقدمه:یکی از مسائلی که در خانواده باید به آن پرداخته شود بحث طلاق عاطفی می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین طرحواره­های ناسازگار اولیه و طلاق عاطفی بین زن و مرد بود. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی است و نمونه آماری تحقیق را زنان و مردان ساکن شهر مشهد تشکیل می‌دهد که از بین آن‌ها 200 نفر (100 زن و 100مرد) به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه‌ی یانگ و پرسشنامه طلاق عاطفی بود. داده­ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه (گام‌به‌گام) تحلیل شد. یافته‌ها: یافته­ها نشان داد بین نمره کل طرحواره­ها با طلاق عاطفی رابطه‌ی مثبت و معنادار وجود دارد (01/0>P). تحلیل رگرسیون نشان داد، انزوای اجتماعی، شکست در پیشرفت، محرومیت هیجانی توانایی پیش‌بینی کنندگی طلاق عاطفی را دارند (01/0>P). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج بدست آمده پیشنهاد می‌شود که با شناسایی و اصلاح طرحواره های ناسازگار اولیه می‌توان میزان صمیمیت و رضایت زناشویی را افزایش و میزان طلاق عاطفی را کاهش داد.

کلمات کلیدی