توحید از مهم ترین و پیچیده ترین اصل اعتقادی الهیون، است . بحث های زیادی پیرامون ذات و صفات خداوند صورت گرفته و هرگروه و فرقه ای از منظر خویش در این حوزه سخن گفته است . دانشمندان ، در این باره به گونه های مختلف و بر اساس فهم های متفاوت سخن گفته اند . توحید باوری در تمام ادعیه صحیفه سجادیه پراکنده است؛ از نگاه امام سجاد (ع) اعتقاد به توحید در تمام منش و بینش و کنش های افراد تأثیر گذار است. معرفی ذات و صفات باریتعالی، از جمله معارف کلیدی است که در صحیفه سجادیه، به دلیل موج شبهاتی که در آن زمان مطرح بوده، مشاهده می شود ، به مصداق آیه کریمه « سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ »(صافات/159-16) چه کسی برتر و بهتر از امام سجاد «ع» به عنوان مصداق اتمّ « عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ » می تواند از خدا شناسی و توحید سخن بگوید، این مقاله به بررسی مبانی نظری توحید ذاتی و صفاتی با روش فلسفی در فرمایشات امام «علیه السلام» در صحیفه سجادیه پرداخته است .صحیفه صرفا کتابی با مضمون انشایی نیست بلکه محتوای غنی آن سرشار از معارفی عمیق در باره توحید است که با زبانی ساده ولی با معنایی عمیق توانسته مخاطبانی را با سطوح مختلف به خود جلب نماید. این در حالی است که فلاسفه اسلامی برای تشریح، اثبات و فهماندن آن ها به مخاطبانشان، ناچار شده اند اصطلاحاتی را وضع کنند که فقط قشر خاصی از افراد توان درک و ضبط آن را دارند.

کلمات کلیدی