موضوع و اهداف: نانوفیبرهای تهیه شده به روش الکتروریسی، مزیت های قابل توجهی از جمله سطح تماس بسیار زیاد واحد وزن، بازدهی بالای انکپسوله کردن، امکان ریزپوشانی داروها و مواد کم محلول را دارا می باشد، لذا به طور گسترده ای برای ریز پوشانی اجزاء مواد غذایی و تهیه سامانه های جدید دارورسانی، در دست مطالعه می باشد. زئین(پرولامین ذرت)، بیوپلی مری زیست تخریب پذیر بوده و به خاطر الاستیسیته خوب و توانایی تشکیل فیلم، در صنایع غذایی و دارویی استفاده می شود. در مطالعه حاضر، اثر دو پارامتر دستگاهی شدت ولتاژ و فاصله نوک سوزن تا صفحه جمع کننده، بر کیفیت فیبرهای الکتروریسی شده زئین، با هدف تولید فیبرهایی مناسب برای ریزپوشانی اجزاء ناپایدار مواد غذایی و نیز دارو رسانی بررسی شده است. روش تحقیق: در این مطالعه، سه ولتاژ مختلف 10، 20 و 30 کیلو ولت و نیز سه فاصله مختلف 10، 15 و20 سانتی متری نوک سوزن تا جمع کننده(Collector) بر قطر نانوفیبرهای تولید شده مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها مطابق طرح آماری RSM طراحی شده و هر تیمار سه بار تکرار شد. نانوفیبرهای تولید شده به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) تصویربرداری شد. قطر نانوفیبرها با نرم افزار Image J اندازه گیری شد. نتایج: قطرنانو فیبرهای تولید شده با شدت ولتاژ های مختلف، در محدوده 200 تا 600 نانومتر بود. نتایج نشان داد که شدت ولتاژ اثر مستقیم و معناداری روی قطر الیاف بدست آمده دارد(P<0.05)، یعنی با افزایش ولتاژ اعمال شده بر دو سر الکترودها، قطر نانوالیاف تولید شده، افزایش یافت، اما فاصله بر قطر الیاف تاثیر معنادار نشان نداد. نتیجه­گیری کلی: نتایج این مطالعه نشان می دهد با تنظیم پارامترهای دستگاهی از جمله شدت ولتاژ اعمال شده، می توان قطر الیاف تولید شده به روش الکتروریسی را برای اهداف مورد نظر از جمله ریزپوشانی در صنایع غذایی و تهیه سامانه های دارو رسانی بهینه نمود.

کلمات کلیدی