لتیام زخم پدیده ای پویا و پیچیده، حاصل تعامل بین انواع مختلف سلول ها، مولکول ها و ماتریکس خارج سلولی است که به صورت مجموعه ای از واکنش های متوالی بروز می کند که در زمان های مشخصی با یکدیگر هم پوشانی دارند و با هدف بازگرداندن تمامیت بافتی صورت می گیرد. علیرغم تفاوت های جزئی در فرآیند التیام زخم بین بافت های مختلف، التهاب، تکثیر، بلوغ و باز آرایی مجدد به عنوان مراحل مشترک در این فرآیند مطرح هستند (2). عوامل متعددی قادر هستند ساختار زخم را تحت تاثیر قرار داده و موجب بروز اثرات سوء و در نتیجه تاخیر در روند التیام شوند که میتوان آنها را به عوامل عمومی و موضعی طبقه بندی نمود. برخی از این عوامل به شرح زیر هستند (1.) عوامل عمومی شامل: شرایط عمومی، وضعیت فیزیولوژیکی و سیستم دفاعی بیمار، وضعیت تغذیه ای بیمار، داروها (کورتیکواستروئیدها)، وجود بیماری های متابولیک (دیابت ملیتوس) و هورمون ها. عوامل موضعی از جمله: کاهش خون رسانی و اکسیژن رسانی، حضور مواد خارجی و بافت های نکروتیک، دهیدراتاسیون، داروها نامناسب، حرکات و آسیب های مجدد، شرایط زخم (عامل مسبب، موقعیت و مایعات)، تومورها، عفونت و تابش اشعه های مضر.

کلمات کلیدی