درمکان یابی کاربری های جدید شهری به ویژه خدمات عمومی مولفه هایی چون شعاع عملکردی ،دسترسیمناسب ، ابعاد تفکیکی، ،سازگاری کاربری ، تناسب مکانی ،مرکزیت هندسی و .....اهمیت می یابد که تعیین سازگاری ویا ناسازگاری کاربری های شهری از اساسی ترین و پیچییده ترین مولفه های تعیین امکانات و فرصتهای مداخله است .این شاخص از مفهومی به نام همسایگی منتج می گردد که تعیین آن محتاج مقایسات ماتریسی و زوجی است . بدیهیاست که هر چه تعداد واحدهای ساختمانی مورد نطر افزایش یابد حجم معادلات و مقایسات را افزایش می دهد از اینرو نیازمند ابزارها وتکنولوژی های جدیدی است که این محاسبات را هوشمند و دقیق انجام دهد و نتایج بکار گیریابزاری قوی به نام سیستم اطلاعات مکانی (GIS) نشان دهنده یافتن مسیرها ی تازه جهت افزایش کاربرد ها ی(GIS) است. این مقاله تاثیر انواع ماتریس های همجوار ی را در برنامه ریزی کاربر ی اراضی بررسی موی کند .ماتریس های همجواری تکنیکی برای حمایت از تصمیم گیری چند معیاره است که می تواند در زمینه مسئله یابی و نیزارزیابی سناریوهای مختلف مورد استفاده قرار گیرد. نمونه مورد ی مورد استفاده در این مطالعه 8 ناحیه ی شهر ،شهرکرد می باشد. نتایج حاصل از این مطالعه به طور موفق نشان دهنده ی تایین کاربری ها وتحلیل سازگاری وناسازگاری کاربریهای 8 ناحیه با 44 محله به طورکامل می باشد.برای مثال کاربری ها در ناحیه یک دارای کاربریفضای سبز باسازگاری کامل، مسکونی دارای سازگاری، آموزشی دارای نسبتا سازگار وبی تفاوت می باشد. ناحیه ی دودارای بیشترین تمرکز کاربری کارگاهی می باشد،که به دلیل نزدیک بودن به کاربری های مسکونی ،آموزش عمومی ،فضای سبز وباغ و اراضی کشاورزی دارای ناسازگاری کامل می باشد. ناحیه ی سه دارای بیشترین کاربری اداری نسبتاناسازگار، می باشد. محله ی 26 ناحیه چهار دارای کاربری کارگاهی ،کاملا ناسازگار ، فضای سبز نسبتا ناسازگاروتجهیزات و تاسیسات کاملا سازگار می باشد.

کلمات کلیدی