هدف: ضعف تعادل از جمله عوامل خطرزای افتادن، آسیب دیدگی و یا حتی مرگ سالمندان به شمار می رود. این تحقیق با هدف ارزیابی تاثیر ورزش در آب بر تعادل ایستا و پویا زنان سالمند انجام شد. روش بررسی: 30 زن سالمند 70-55 ساله، به طور داوطلبانه در دو گروه کنترل و تمرین در این تحقیق شرکت کردند. گروه تمرین در برنامه تمرینی ورزش در آب به مدت شش هفته، سه جلسه یک ساعته در هفته شرکت نمود. در هر دو گروه تعادل ایستا و پویا قبل و بعد از دوره در نظر گرفته شده، اندازه گیری شد. شاخص های نوسانات قامتی شامل میانگین تغییرات مرکز فشار (COP) و سرعت تغییرات مرکز فشار (COP VEL) در جهت جانبی داخلی (ML) و قدامی خلفی (AP)، در حالت ایستاده روی یک پا، به عنوان شاخص تعادل ایستا و تست های پیشروی رو به جلو (FRT)، تست پیشروی جانبی در سمت راست (FRRT) و تست پیشروی جانبی در سمت چپ (FRLT) به عنوان شاخص تعادل پویا در نظر گرفته شد. از تست تی همبسته جهت مقایسه تغییرات درون گروهی، و از تست تی مستقل جهت مقایسه شاخص های تعادل بین دو گروه پس از شش هفته در سطح معنی داری 0.05 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که یک دوره تمرینی، باعث بهبود در نتایج تست های پیشروی روبه جلو، و پیشروی در سمت چپ گردید. ضمن اینکه نوسانات قامتی شامل جابجایی های مرکز فشار و سرعت تغییرات مرکز فشار تنها در جهت جانبی داخلی در گروه تمرین پس از شش هفته ورزش در آب بهبود یافت، اما تغییرات معنی داری در میانگین و سرعت تغییرات مرکز فشار در جهت قدامی خلفی مشاهده نشد. همچنین اختلاف معناداری در میانگین و سرعت تغییرات مرکز فشار و تست پیشروی عملکردی روبه جلو و سمت چپ بین دو گروه بعد از تمرین مشاهده گردید (p≤0.05). نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق چنین می توان گفت اعمال برنامه تمرین در آب برای سالمندان (در محیط نامتعادل و بی ثبات) سیستم های فیزیولوژیک درگیر در تعادل را به چالش می کشد که نتیجه آن بهبود در وضعیت تعادل ایستا به ویژه در جهت جانبی داخلی و پویا با افزایش فاصله دستیابی روبه جلو و سمت چپ، و در نتیجه، کاهش خطر افتادن می باشد.

کلمات کلیدی