تاریخ نخستین مناسبات تجاری میان ایران و روسیه بعد از اسلام را باید در عهد سامانیان جستجو کرد. اما گسترش روابط فرهنگی بین ایران و روسیه بیشتر به اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19 یعنی به دوره قاجار بر می گردد .علاوه بر این ترجمه آثاری همچون نمایشنامه "اندوه اندیشیدن" (Горе от ума) اثر گریبایدوف در اوایل قرن بیستم و کتابهای دیگر در سالهای بعد خود نشان از مناسبات فرهنگی دو ملت دارد.آشنایی با ادبیات روسیه در ایران در دهه های 60 و 70 قرن 20 رشد به سزایی داشت. اما نقطه مقابل آن یعنی آشنایی با ادبیات فارسی به زمان یکاترین دوم بر می گردد. در این زمان آشنایی و گرایش ادبیات روسیه به سمت و سوی موضوعات شرقی به خصوص ادبیات ایران و ایران شناسی گسترش یافت و ترجمه هایی مانند ترجمه اشعار سعدی در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 در مجلات روسی منتشر شد. بسیاری از نویسندگان و شاعران روس به ادبیات شرق علاقمند بودند که از معروفترین آنها می توان به پوشکین (А.С. Пушкин) و لرمانتف (М.Ю. Лермонтов) و تالستوی(Л.Н. Толстой) اشاره کرد. یکی از این شاعران که شیفته ادبیات ایران و به ویژه شاعر بلند آوازه ی آن یعنی سعدی بوده است، سرگئی یسینین (С.А. Есенин) می باشد. در این مقاله سعی شده است، علاوه بر معرفی اجمالی این شاعر، به تجزیه و تحلیل اثر معروف وی «نغمه های پارسی» (Персидские мотивы) پرداخته شود. این اشعار از معروفترین سروده های شاعر بوده و در سالهای 1924 – 1925 سروده شده است

کلمات کلیدی