مقاومت دولت قاجار در مقابله با منع برده فروشی دکتر عباس سرافرازی دانشیار تاریخ – مدیر گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد چکیده : در اواخرقرن 18 میلادی نهضتی علیه برده فروشی و بردگی در اروپا بوجود آمد و برای اولین بار اعلامیه حقوق بشر از طرف انقلابیون فرانسه در 1789 برده فروشی را ممنوع ساخت ، پنج سال بعد درسال 1794 مجلس ملی فرانسه خرید و فروش غلام و کنیز را در تمام مستعمرات خود ممنوع و غلامان و کنیز ها را آزاد ساخت ، دانمارک نیز در سال 1792 برده فروشی را منع ودر سال 1815 نیز «کنگره وین » تجارت برده را ممنوع ساخت ، از سال 1834 به موجب اعلامیه ای انگلستان به جمع کشور های ممنوع کننده برده داری پیوست ، از آنجا که این حرکت انگلیسی ها دارای اهداف سیاسی ،نظامی ، اقتصادی و به نحوی راهی برای ادامه سلطه گری و نفوذ در خلیج فارس و دریای عمان بود و از این مسأله استفاده سیاسی می نمودند مسأله برداری و برده فروشی در روابط ایران وانگلیس ابعاد خاصی گرفت ودولت قاجار ( محمدشاه و ناصرالدین شاه ) در مقابل در خواست های انگلیسی ها مقاومت نمودند که این امر فصلی از روابط دو کشور را رقم می زند انگلیسی ها تلاش کردند به عنوان مبارزه با حمل و قاچاق برده به گسترش نفوذ دریایی خود بپردازند . دولت ایران معتقد بود انگلیسی ها تحت عنوان مبارزه با برده فروشی اهداف استعماری خود را دنبال می کنند و در صدد محدود کردن رفت و آمد کشتی های ایران و بازرسی آن ها هستند آنها به این وسیله می خواستند ایران را از داشتن کشتی هایی با بادبان های بلند محروم نمایند که این امرباعث ضعیف و کوچک شدن کشتی های ایرانیان و ضربه اقتصادی و ضعف تسلط نظامی ایران در خلیج فارس می گردید و بر صنعت حمل ونقل ایران در خلیج فارس ودریای عمان لطمه وارد می ساخت در نتیجه در مقابل در خواست های انگلیسی ها مقاومت هایی توسط دولت قاجار صورت پذیرفت .

کلمات کلیدی