هدف این مقاله، بررسی اثرات ترکیبات بودجه ای دولت برشاخص رفاه اجتماعی در ایران می باشد. از آنجایی که توجه دولت به مقوله رفاه اجتماعی در اقتصاد مهم می باشد، نحوه هزینه کرد دولت در این خصوص دارای اهمیت است. در این تحقیق با استفاده از روش علی و معلولی و روش های اقتصادسنجی و استفاده از داده های دوره های 1392-1360 در اقتصاد ایران، اثرات ترکیب بودجه دولت ای بر سه بعد رفاه شامل درآمد، توزیع و توانمندی از طریق شاخص های فقر، رفاه آمارتیاسن و توسعه انسانی بررسی شده است. نتایج این بررسی نشان می دهد، هزینه های دولت در بخش بهداشت، آموزش، تامین اجتماعی، مخابرات، حمل و نقل و آب به ترتیب بیشترین تاثیر را بر افزایش شاخص کمی درآمدی رفاه دارد. هزینه های دولت در امور بهداشت، آموزش، آب و توسعه و عمران روستایی باعث ارتقا سطح توسعه انسانی در کشور می گردد و هزینه های دولت در بهداشت، تامین اجتماعی، مخابرات و فناوری و آموزش موثرترین هزینه های دولت بر شاخص توزیعی رفاه اجتماعی می باشند. علاوه بر این موارد می توان بیان داشت افزایش درآمد سرانه باعث افزایش کمی و کیفی استاندارد های زندگی می گردد و کمک های مستقیم غیردولتی در امور رفاهی به افزایش هزینه های کارای دولت در افرایش رفاه منتج می‌شود. همچنین در بین هزینه های دولت شاخص هزینه های امنیت عمومی (به عنوان شاخص امنیت) بر شاخص رفاه تاثیر معنی داری دارا می باشد. بطورکلی می توان بیان نمود، صرف هزینه در امور اجتماعی بر افزایش کمی و کیفی رفاه تاثیرگزار بوده است.

کلمات کلیدی