کارکردهای زبان در زبان شناسی، به دو قسمت عمدۀ "عادی" و "ادبی/ شعری" تقسیم می¬شوند. متنی با کارکرد عادی، در صدد اظهار قصد با کمترین ابهام است؛ امّا کلام ادبی، در پی تکثیر ایحاء و توسیع معنا است. متن ادبی جهانی دارد که خود، آن را ساخته است و عبارات آن، با ارجاع به جهان خارجی و مفاهیم از پیش موجود، تعریف نمی‌شوند. یک واژه می‌تواند متضمن معانی بی‌شماری باشد؛ مرجع ضمیر، ممکن است مذکور نباشد، یا چند چیز باشد؛ بخشی از یک جمله را می‌توان، تقطیع کرده و به مثابه عبارتی مستقل، فهمید و.... پژوهش حاضر با بررسی کارکرد قرآن، با ارائۀ شواهد متعددی، درصدد اثبات این فرضیه است که قرآن، کارکردی تلفیقی دارد؛ البته نه به این مفهوم سطحی که برخی آیات، عادی¬اند و برخی ادبی؛ بلکه به این معنا که یک آیه ممکن است در عین اینکه کارکردی عادی داشته، در مرتبه¬ای دیگر، کارکرد ادبی داشته باشد.

کلمات کلیدی