در سال های اخیر مدیریت دانش تنها در مباحث تجاری و سازمانی کاربرد ندارد بلکه این مفهوم تبدیل به رویکردی استراتژیک در مدیریت سایر حیطه های انسانی از جمله مدیریت شهرها شده است. شهرها برای حفظ مزیت رقابتی نیازمند به هنگام نگه داشتن دانش خود هستند. نیل به این هدف تنها با ایجاد یک سیستم مدیریت دانش پویا امکان پذیر است. این تغییر موجب ایجاد ارتباطی جدید بین مدیریت دانش و توسعه دانش مدار گشته است. یکی از مفاهیم نوین جهت برقراری موثر این ارتباط توسعه شهرهای دانش می باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش پارک علم و فناوری، به عنوان یکی از ستون های مهم شهر دانش، در توسعه آن می باشد. در این راستا با مطالعه و بررسی ادبیات این موضوع، بررسی مدل های ارائه شده مرتبط و مطالعه نمونه های موفق توسعه شهر دانش سعی در شناسایی عوامل موثر بر کارکرد پارک علم و فناوری شده است. بر اساس نتایج مطالعات، این پژوهش یک مدل مفهومی ارائه داده که بر اساس آن، عوامل سازمانی، قانونی، فرهنگی، سیاست گذاری ها و عوامل مربوط به مدیریت دانش در محیط داخلی پارک، می تواند بر نحوه عملکرد پارک تاثیر بگذارد. با بهبود عملکرد پارک در قالب بهبود کارایی، اثربخشی، کیفیت خدمات، تولید دانش و بهره وری، مشارکت این مجموعه در توسعه شهر دانش افزایش یافته و بدین ترتیب پارک ها قادر خواهند بود نقش خود را به طور موثر در توسعه شهری دانش بنیان ایفا کنند.

کلمات کلیدی