رویکرد عمده برنامه‌ریزی و مدیریت شهری ایران متأثر از مکتب برنامه‌ریزی کلاسیک با محوریت طرح جامع است که غالبا در آن ابعاد توسعه فیزیکی، آرایش و انتظام کالبدی شهر، بر ابعاد اجتماعی شهروندی تقدم دارد. با اینکه طرح‌های جامع در ایران با هدف زمینه‌سازی رشد کالبدی موزون شهرها تدوین می‌شوند اما عملا نه ‌تنها انرژی و هزینه‌های بسیاری را بر اقتصاد شهری تحمیل می‌کنند، بلکه اغلب بخش عمده‌ای از اهداف آن‌ها هرگز محقق نمی‌شود. از دلایل اصلی شکل‌گیری روند حاضر می‌توان به عدم توجه و کاربرد روش‌ها و نگرش‌های جدید در حوزه برنامه‌ریزی شهری نظیر راهبرد توسعه شهری CDS اشاره کرد. از آنچایی که حکمروایی خوب شهری به ‌عنوان یکی از چهار شاخص استراتژی‌های توسعه شهری CDS می باشد، این پژوهش به تحلیل شش معیار حکمروایی (پاسخگویی، شفافیت، اطلاع‌رسانی، مسئولیت‌پذیری، مشارکت، قانون‌مداری و نهایتاً کارایی – اثربخشی) در راستای رویکردCDS است. هدف پژوهش، بررسی راهبرد توسعه شهر بیرجند با تأکید بر شاخص‌های حکمروایی است. اطلاعات موردنیاز از طریق بررسی میدانی و تکمیل پرسشنامه جمع‌آوری‌شده و با استفاده از نرم‌افزار Spss و ارزش‌گذاری متغیرها با بهره‌گیری از طیف لیکرت، مورد تجزیه ‌و تحلیل قرارگرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش پس از انجام آزمون T_test، بیانگر آن است که از میان شاخص‌های فوق فقط شاخص مشارکت در وضعیت نامطلوبی است و در بقیه شاخص‌ها حکمروایی خوب شهری وضعیت نسبتاً مطلوبی داردند.

کلمات کلیدی