مفهوم مقاومت، پایداری و دفاع، مفهومی فراگیر و عام در فرهنگ همه‏ی ملت‏هاست؛ این مفهوم، معادل یک واکنش غیر ارادی در برابر تهاجم و یورش اقوام بیگانه همواره به عنوان یک ارزش تلقی می‏شود و ادبیاتی که زاییده‏ی این حالت بوده و ناظر به مفاهیم، نمادها، رویکردها و برون‏داد پایداری و دفاع در برابر هرگونه هجوم دشمن باشد، ادبیات پایداری و مقاومت نام دارد . از بارزترین و عالیترین مفاهیم مورد توجه در ادبیات پایداری، شهادت طلبی و نثار خون، ازخودگذشتگی و ایثار در راه آزادی است؛ بدر شاکر سیاب، سراینده‏ی نامدار عراقی در دوره‎‏ی معاصر، متأثر از شرایط تأثّر برانگیز و رنج و درد پایان ناپذیر مردم ستمدیده‏ی سرزمینش، عراق از موفق‏ترین سرایندگان ادبیات پایداری به شمار می‏رود که همواره در چکامه‏های خویش در پوششی نمادین و سمبولیک به طرح و تحلیل عناصر و سازه‏های ادبیات پایداری پرداخته است؛ نوشتار حاضر بر آن است تا بربنیاد شیوه توصیفی تحلیلی به این پرسش بنیادین پاسخ دهد که پرکاربردترین مؤلفه ها و موتیف های ادبیات پایداری و نمادهای پرکاربرد در قصاید المسیح بعد الصلب، غریب علی خلیج والنهر والموت سیاب کدامند؟ برآیند نهایی این پژوهش،‌ حکایت از آن دارد که بدر شاکر سیاب شاعری است متعهد که در سروده‏های پایداری خود از موتیف هایی چون انسان- قربانی ، اشتیاق به میهن و تعهد به جامعه و سرزمین در کنار نمادهای طبیعی جهت بیان دردهای جامعه بهره جسته است.

کلمات کلیدی