نظام آموزشهای علمی- کاربردی باتاکید بر کاربردی بودن آموزشها و داشتن رویکردی تئوری و تجربی وتوجه عمده بر مهارتهای فنی دانش آموختگان، توانایی بیشتری در ایجاد اشتغال افراد دارد. بخش کشاورزی به عنوان یکی از بخش های عمده اقتصادی از طریق توجه به کیفیت عوامل تولید، اعم از کار، سرمایه، زمین، ماشین آلات و نیروی متخصص، می تواند به بهره وری بالاتر دست یابد. از این رو افزایش آگاهی و مهارت نیروی کار ضمن بالا بردن کیفیت نیروی کار شاغل در این بخش می تواند در اثر بخشی سایر عوامل و نهاده های تولید نیز تاثیر مثبت بر جای بگذارد. این پژوهش با هدف آگاهی از نوع اشتغال دانش آموختگان علمی – کاربردی کشاورزی و تحلیل عوامل موثر برآن انجام گردیده است. متغیر وابسته در این تحقیق نوع اشتغال است که شامل پنج طبقه مشاغل مرتبط دولتی، غیر مرتبط دولتی، مرتبط خصوصی، غیر مرتبط خصوصی وجویای کار است و متغیرهای مستقل شامل جنسیت، سهمیه پذیرش در دانشگاه، میزان علاقه مندی به رشته تحصیلی، میزان رضایت از رشته تحصیلی، مهارتهای حرفه ای و آموزشی کسب شده در دانشگاه، فرهنگ کار در جامعه و وجود سرمایه می باشد. جامعه آماری تعداد 167 نفر از دانش آموختگان کشاورزی دانشگاه علمی کاربردی مشهد می باشند و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه است. از مدل پروبیت چند گانه در برآورد مدلهای رگرسیونی و تحلیل نتایج استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که 23.4 درصد دانش آموختگان در مشاغل دولتی و 34.1 درصد در بخش خصوصی مشغول به کار می باشند. متغیرهای جنسیت، میزان علاقه مندی در انتخاب رشته تحصیلی، میزان رضایت از رشته تحصیلی و میزان مهارتهای حرفه ای وآموزشی در زمان تحصیل در ارتباط با مشاغل خصوصی تاثیرگذاری معنی داری داشته و متغیرهای جنسیت، میزان رضایت از رشته تحصیلی وارزیابی از نداشتن سرمایه به عنوان عامل اصلی اشتغال درمورداحتمال انتخاب مشاغل دولتی موثر بوده است.

کلمات کلیدی