در اصلاح مراتع استقار گیاهان به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک از اهمیت بسیار برخردار است. در سالهای اخیر از کودهای بیولوژیک، مانند قارچهای همزیست، به منزله ی رهیافتی مفید برای افزایش حاصلخیزی اراضی و استقرار گیاهان استفاده می شود. هدف از این تحقیق بررسی امکان افزایش درصد استقرار و سرعت رشد نشاء های گیاه بروموس (Bromus kopetdaghensis) تلقیح شده با قارچ میکوریزا آربوسکولار در مرتع بهارکیش قوچان بود. بدین منظور بذرهای بروموس در شرایط گلخانه (سینی های نشا) کشت شد. سپس با دو گونه میکوریزا آربوسکولار Glomus ,osseae و G. intraradices تلقیح و به گلدان های کاغذی منتقل شد. پس از یکماه نهال های گلدانی به عرصه منتقل شد و به صورت طرح آزمایشی کرت های خرد شده بر پایه طرح بلو کهای کامل تصادفی به سه تکرار کشت شد. میانگین درصد کلونیزه شدن ریشه گیاه بروموس با گونه G. mosseae حدود 62/7 درصد و با میکوریزا G. intraradices حدود 81/2 درصد بود. همزیستی قارچ میکوریزا به طور معنی داری باعث افزایش درصد استقرار در آغاز و پایان فصل رویش شد. تاثیر گونه G. intraradices بر استقرار گیاه بروموس بیشتر بود. علاوه بر این همزیستی با این گونه باعث افزایش وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک کل گیاه و وزن خشک ریشه شد. در حالی که همزیستی با G. mosseae باعث کاهش برخی از این صفات شد یا اینکه اثری نداشت. بر اساس نتایج این تحقیق، می توان قارچ های G. intraraidces را به عنوان نوعی کود زیستی به منظور افزایش تولید علوفه و استقرار اولیه گیاه بروموس در سطح مراتع نیمه خشک ر منطقه بهار کیش قوچان توصیه کرد.

کلمات کلیدی