این آزمایش برای اندازه گیری کنتیک آزادسازی نیتروژن در کشت ثابت انجام شد. مایع شکمبه از سه رأس گاو کانولا گذاری شده در گاوداری تحقیقاتی دانشکده کشاورزی بوسیله پمپ از شکمبه وکیوم شده، در فلاسک جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل شد. 022 میلیگرم معادل نیتروژن از هر نمونه خوراکی در ظروف شیشهای 501 میلی لیتری اضافه شد. به هر ظرف، 022 میلی لیتر از مایع شکمبه بافری شده 1:5 اضافه شد سپس ظرفها در دمای 13 درجه سانتی گراد برای زمانهای مد نظر کشت داده شدند. افزودن مایع شکمبه بافری شده تحت شرایط بیهوازی و تحت تزریق گاز دی اکسید کربن انجام شد. تیمارها )منابع نیتروژنی( شامل: بلنک )فاقد منبع نیتروژنی(، اپتی ژن، اوره پوششدار شده و اوره بود. نمونهها در مایع شکمبه بافری شده و مایع شکمبه بدون سلول در 042 و 102 دقیقه کشت داده شد. در هر زمان پس از خارج کردن نمونهها از کشت، نیتروژن باقیمانده ،502 ،02 ،12 ، زمانهای 52 با روش کلدال اندازه گیری شد. نتایج این آزمون نشان داد اوره بالاترین نرخ تجزیهپذیری و اپتی ژن کندترین میزان تجزیه پذیری را دارد. مقایسه تفاوت تجزیهپذیری در مایع شکمبه بافری شده و مایع شکمبه بدون سلول نشان داد میکروارگانیزمهای شکمبه و بافر تأثیر معنی داری بر تجزیه پذیری اوره نداشتند (P>0.05) اما تأثیر آنها بر روی اوره پوشش دار شده معنی دار بود (P<0.001) .

کلمات کلیدی