روند فزاینده مصرف گیاهان دارویی و توجه ویژه جامعه جهانی به این گیاهان در سال‌های اخیر پژوهشگران عرصه‌های مختلف علوم را برآن داشته است تا جنبه‌های مختلف این گروه از گیاهان را بیشتر مورد کنکاش قرار دهند. این تلاش‌ها، گستره‌ی وسیعی را در بر داشته و از حفظ و حراست گونه‌ها از خطر انقراض، کشت و اهلی کردن، بهینه‌سازی تولید و عملیات پس از برداشت در دانشکده‌های کشاورزی و منابع طبیعی گرفته تا کاربرد آنها در درمان بیماری‌های انسان و دام در دانشکده‌های پزشکی، داروسازی و دامپزشکی را شامل میشود. این تلاشها نیز به سرعت در حال پیشرفت هستند. در این راستا بهبود خواص کیفی گیاهان دارویی که همانا افزایش کمیت و کیفیت مواد موثره موجود در آنهاست از جمله فعالیت‌های مهمی است که اکثر محققین در بخش تولید و فرآوری اولیه گیاهان دارویی با آن روبرو هستند تا بتوانند محصول خام اولیه مورد نیاز صنایع داروسازی دارای استانداردهای لازم را تولید نمایند. بدون شک توجه توام به عملیات به نژادی به همراه عملیات به زراعی نقش بی نظیری در بهبود عملکرد و افزایش کمیت و کیفیت مواد موثره گیاهان دارویی خواهد داشت. نگاهی گذرا به مقالات منتشر شده در مجلات علمی پژوهشی و همایش ها و کنفرانسهای علمی داخلی حاکی از آن است که در حال حاضر بخش اعظم پژوهشها در ایران به عملیات به زراعی معطوف شده است و این در حالی است که بر اساس نظر واویلوف ایران یکی از هشت مرکز تنوع گیاهی جهان بشمار می آید. لذا در این مقاله کلیدی ضرورت توجه به اصلاح گیاهان دارویی با تاکید بر منابع ژنتیکی بومی کشور و نیز نیازمندیهای صنایع داروسازی و عملیات تولید گیاهان دارویی خصوصا تولید مکانیزه در راستای کشاورزی پایدار مورد بحث و کنکاش دقیق قرار گرفته و سیاستها و خط مشی های آینده در این خصوص با در نظر گرفتن سند ملی توسعه گیاهان دارویی ارائه خواهد شد.

کلمات کلیدی