قانون گریزی نوعی جهت گیری نسبت به هنجارهای قانونی است که بر اساس آن، فرد عدم پیروی از این هنجارها را به پیروی از آنها ترجیح می دهد. حال، قانون گریزی در حوزه رانندگی– به خصوص در کشور ایران- به علت رابطه مستقیم با تصادفات، دارای اهمیت فوق العاده ای است. این تحقیق با هدف بررسی میزان قانون گریزی رانندگان خودروهای شخصی شهر مشهد و همچنین عوامل اجتماعی مؤثر بر آن انجام شده است.در این مطالعه از روش پیمایش استفاده است. جامعه آماری را رانندگان خودروهای سواری شخصی که در سطح شهر مشهد تردد می کنند، تشکیل داده اند که از میان آنها 300 راننده برای مطالعه انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسش نامه محقق ساخته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد بیشترین تخلفاتی که رانندگان انجام می دهند به ترتیب، صحبت کردن با تلفن همراه در حین رانندگی، سرعت غیر مجاز و نبستن کمربند ایمنی است. همچنین تأثیر چندین متغیر از جمله واپایش اجتماعی، فشار اجتماعی، احساس آنومی، سن و تحصیلات بر قانون گریزی رانندگان اثبات شد.

کلمات کلیدی