«محمد بن بحر الرهنی الشیبانی» یکی از راویان صاحب تألیف است روایات او در آثار و کتب شیخ صدوق (ره) انعکاس یافته است. احادیث رهنی در سه کتاب علل الشرایع، من لا یحضره الفقیه و کمال الدین و تمام النعمه یافت می شود که در چند روایت، شیخ صدوق بدون واسطه از محمد بن بحر نقل می کند اما این راوی از سوی برخی رجالیان شیعه متهم به غلو شده، در حالی که این اتهام توسط برخی دیگر هم چون نجاشی، از او رفع گردیده است. با توجه به تعارض آراء رجالیان درباره وی، در این مجال ضمن بیان دیدگاه های مختلف رجالیان ، از طریق بررسی دقیق اقوال رجال شناسان درباره او و واکاوی مضمون و محتوای روایاتش ، به تبرئه او از این اتهام دست می یابیم. نقل روایات رهنی توسط شیخ صدوق با توجه به مبانی سخت گیرانه وی در علم رجال به خصوص در مسأله غلو، مهر تأییدی بر تبرئه وی از اتهام غلو دانسته شده است. با توجه به ذو مراتب شناخته شدن غلو وموضع گیری متفاوت رجالیان در برابر این جریان، در به کارگیری اصطلاحات غلو و تفویض از جانب رجال نویسان، با تسامح مواجهیم که در مورد محمد بن بحر نیز رخ داده است که به نظر می رسد این امر سبب تشکیک در غالی بودن وی از سوی برخی دیگر از رجال شناسان شده است.

کلمات کلیدی