این مقاله با هدف ارائه رویکردی جدید برای کاربست معارف بنیادین و کلان اسلامی در تعلیم و تربیت نوشته شده است. این رویکرد که «رویکرد گفتمان¬سازانه» نام داراد، دارای مزایای مختلفی است که در ادامه به آن¬ها اشاره می-شود: همه جانبه بودن و توجه همزمان به ابعاد معرفتی، معنوی و عملی؛ تغییر مرکز توجه از ذهن به قلب مخاطب و از حافظه¬پروری به اندیشه¬ورزی؛ توجه به دین بعنوان روح حاکم بر تمامی معارف و ارکان نظام آموزشی؛ دارا بودن عناصر اصلی برنامه¬ریزی یعنی «ایدئولوژی یا معرفت»، «هدف»، «فرایند» و «نتیجه»؛ در این رویکرد «مخاطب» جایگاه ویژه¬ای پیدا می¬کند؛ همچنین از ظاهر بینی برحذر است و به روابط ذاتی معارف نظر دارد؛ تنها به انتقال مستقیم معارف نمی¬پردازد و در بسیاری از موارد شیوه¬های غیرمستقیم را نیز مهم می¬داند؛ و نهایتا اینکه این رویکرد بر این باور است که گفتمان¬سازی یک معرفت، نیازمند بسیج تمامی عناصر و ارکان آموزشی است.

کلمات کلیدی