استخوان یک بافت همبند ویژه است که از ماده¬ی کلسیفیه¬ی بین سلولی بنام ماتریکس استخوانی و سه نوع سلول مختلف تشکیل شده است. با توجه به افزایش نرخ اختلالات و امراض استخوان طی چند دهه¬ی اخیر، مهندسی بافت استخوان بعنوان یک روش صحیح درمانی راه را برای ترمیم و بازسازی استخوان هموار کرده است. داربست¬ها بعنوان یکی از اجزای اصلی مهندسی بافت، براساس منشأ به دو دسته¬ی طبیعی و سنتزی تقسیم می¬شوند. از داربست¬های سنتزی پرکاربرد در مهندسی بافت استخوان می توان هیدروژل¬های هیالورونیک اسید و داربست¬های سیلیکا مزوپروس با حمایت از تکثیر و اتصال سلولی و پیشبرد معدنی¬شدن، داربست¬های پلی کاپرولاکتون( PCL) با نرخ تخریب نسبتا آهسته به منظور بازسازی کامل استخوان و شیشه¬های زیست فعال با قابلیت تبدیل شدن به هیدروکسی آپاتیتin vivo و پیشبرد تمایز و تکثیر سلولی in vitro، را نام برد. ازجمله داربست¬های طبیعی می¬توان به داربست¬ کلاژنی و داربست ابریشمی با افزایش در بیان کلاژن، استئوپونتین و فعالیت آلکالین فسفاتازی و داربست¬ حاصل از روند سلول زدایی پری استئوم بدلیل داشتن پروتئین¬های ماتریکس خارج سلولی و توانایی لازم جهت کاشت سلول اشاره کرد. بنابراین، انتخاب صحیح مواد داربستی، شکل هندسی، اندازه و توزیع منافذ و توانایی آزادسازی بیوملکول¬ها با نرخ دلخواه از جمله مواردی هستند که نقش کلیدی را در تکوین داربست¬های استخوانی آینده بازی می¬کنند بعلاوه انتظار می رود توجه بیشتری به داربست¬های سلول زدایی شده بدلیل شباهت ساختاری و مکانیکی با بافت طبیعی معطوف گردد

کلمات کلیدی