مقدمه: تحلیل‌رفتگی یک حالت از پا افتادگی جسمانی، احساسی و ذهنی است که از فشارهای مستمر و درگیری شدید با کار ناشی می‌شود(1). هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تحلیل رفتگی شغلی مربیان شنای استان‌های خراسان شمالی، رضوی و جنوبی می باشد. روش‌شناسی: روش تحقیق از نوع علی_مقایسه‌ای است.نمونه آماری شامل 15مربی شنا زن و15مربی شنا مرد از هر استان می‌باشد(90n=)، که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای_‌تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه سنجش تحلیل‌رفتگی شغلی ماسلاچ می‌باشد که روایی آن به تایید متخصصان رسیده و نتایج آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی آن، ضریب(84/0) را نشان داد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های تی تست مستقل، کلوموگروف اسمیرنوف و رگرسیون خطی استفاده شد. یافته‌ها: به‌طور کلی تحلیل‌رفتگی شغلی زنان سه استان22%و تحلیل‌رفتگی شغلی مردان سه استان24%می‌باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد که در میان مربیان مرد3استان وهمچنین در میان مربیان زن3استان نیز اختلاف معنی‌داری بین تحلیل‌رفتگی شغلی مشاهده نشد(p=0.169وt=1.386). بحث‌ونتیجه‌گیری: پژوهش‌های متعددی نشان داده که حمایت‌های اجتماعی توان مقابله فرد در برابر تحلیل‌رفتگی را بیشتر می‌کند و او را در مقابل تحلیل‌رفتگی مقاوم‌تر می‌سازد. اما مسئولین نیز باید به این نکته توجه کنند که اگر به مسائل کاری مربیان توجه نشود ممکن است در اثر مرور زمان تحلیل‌رفتگی بر آنان چیره شود و هنگامی که این اتفاق بیفتد دیگر نمی‌توان انتظاری برای پیشرفت ورزش داشت.

کلمات کلیدی